"Zouden ze daar nu rijden?", dacht ik, kijkend naar de gekleurde stipjes op de snelweg. "Hebben ze gewacht totdat ons vliegtuig de lucht in ging en kijken ze nu omhoog, naar ons, net zoals wij nu door het raampje naar beneden turen?" We zijn uitgezwaaid op Schiphol door onze ouders, broertje, broer en schoonzus. Gezwaaid totdat we ze echt niet meer zagen. De zwaaiende arm van m'n vader zag ik nog het langst boven iedereen uit totdat we door gate 7 verdwenen.
De tranen van net, bij het afscheid, hebben plaats gemaakt voor opgewonden spanning. Eindelijk is het dan zover...eindelijk gaat het gebeuren. Het Nederlandse landschap verandert in groene vakjes en blauwe watervlekken. Goodbye Nederland!! Bye bye... Voor ons ligt een jaar vol avontuur en onbekend terrein ... WAUW!
Evenzo 'WAUW!' is het uitzicht vanuit het vliegtuig. De zon schijnt en het is bijna onbewolkt waardoor we het landschap onder ons goed kunnen zien. Op een schermpje voor ons in de wand (wij zitten helemaal vooraan, recht onder de cockpit bij het raam) kunnen we precies volgen waar we zijn. Hemelsbreed vliegen we ongeveer in een lijn tussen Athene en Ankara richting Beirut. De kust van Turkije gaat over in de Middelandse zee waarna we een tijdje later de kust van Syrië zien. Donkerbruine bergen met duidelijk zichtbare reliëf lagen en grillige vormen. Daarboven allemaal kleine ronde witte wolkjes... prachtig! Even later glijdt er een soort woestijnlandschap onder ons door.... en dan landen we, na een vlucht van 6 uur, in Dubai.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten