Maanden van voorbereiding zijn vooraf gegaan aan dit moment. Het begon ongeveer een jaar geleden toen we voor de zoveelste keer in een gesprek met elkaar spraken over onze toekomstideeën en wensen. Wat zouden we graag iets van de wereld zien. Ook het idee om met en voor kinderen , bijvoorbeeld straatkinderen, te werken sprak en spreekt ons beiden aan. Een kindertehuis... Heel concreet weten we het niet, maar we zijn ervan overtuigd dat als je dergelijke dingen wilt doen en leiding wilt ervaren, je zelf de motor moet starten. Een stilstaande auto valt niet te besturen.
Zo hebben we in dat gesprek van een jaar geleden een besluit genomen. Nu is het de tijd om iets te gaan doen met onze 'dromen'. Als we daadwerkelijk zulke dingen willen beleven moet we zorgen dat het mogelijk wordt, al weten we niet precies hoe. Kijkend naar onze situatie was het ook hèt moment. Op dat moment drie jaar getrouwd, allebei werkend, Mellody in het onderwijs werkend op twee basisscholen en Peter als assistent accountant bij een klein accountantskantoor in ons dorp. We wonen in een huurflat en hebben nog geen kinderen. Dus voordat we settelen en een eventuele carrière opbouwen.
Het besluit was genomen. Wij zouden een wereldreis gaan maken. Een jaar rondreizen en landen zien. Daarnaast zendelingen en kindertehuizen bezoeken om zo, wie weet, ook onze plek te ontdekken. Die avond knielden we samen neer en legden onze ideeën en verlangens ook in gebed voor aan onze Hemelse Vader.
Het balletje ging rollen. Direkt na ons besluit, binnen 4 dagen, werden we gezegend met werkuitbreiding en een salarisverhoging voor Peter. De bekostiging van de reis was namelijk één van de grote vraagtekens geweest....
Een jaar lang hebben we hard gewerkt en strikt gespaard. Het salaris van Mellody spaarden we in het geheel en verder leefden we zuinig van de inkomsten van Peter. En nu is het bijna zo ver...
We hebben de nodige dingen aangeschafd, we zijn de afgelopen maanden ingeënt, we hebben contacten gelegd met zendelingen in de landen die we willen bezoeken. We hebben een globale route en planning gemaakt. Niks vastgelegd of geboekt op de eerste tickets, reisbestemming Australië, na. We hebben ons losgemaakt van allerlei verplichtingen , verzekeringen en dergelijke waar we hier in Nederland aan vast zitten. Nog een hele klus om er van af te komen... (Later zou blijken dat het veel gemakkelijker is om er weer aan te komen). In plaats daarvan hebben we één verzekering afgelsoten , een reisverzekering speciaal voor dit soort ondernemingen, bij ELVIA.
We hebben met de woningstichting een contract opgesteld waarmee we onze flatwoning voor een jaar hebben onder-verhuurd en we hebben allebei onze baan opgezegd. Van de directeur van de school waar ik werkte heb ik een ondertekende brief mee gekregen, was zijn initiatief, waarin staat dat ik na een jaar weer terug mag komen. Een soort van onbetaald verlof zeg maar. "De deuren staan voor je open...", werd er bij gezegd.
Leuk zeg, om dit nu toch nog zo vast te leggen! Ik ben benieuwd naar jullie avonturen! Ik zag toevallig vanmiddag zo'n Jeep-achtige auto rijden, je weet wel, waar je mee naar Afrika kunt enzo, en daar stond op: One life, live it! En ja, op zo'n moment denk ik ook heel even: daar rij ik weer saai op de A1 ipv door mooiere plekken van de wereld. De wereld is groter dan alleen ons kikkerlandje. Er is zoveel moois te zien! Maar ja... naarmate de km verstrijken, verstrijkt ook dat gevoel en hobbel ik gewoon weer verder... Maar wel met ergens diep in mijn hart het verlangen om zoiets ook eens te gaan doen.
BeantwoordenVerwijderenEen landrover bedoelde ik dus... :)
BeantwoordenVerwijderenIk ben heel benieuwd naar je verhaal!
BeantwoordenVerwijderenEcht heel leuk dat jullie je droom hebben waargemaakt!
BeantwoordenVerwijderen